Νίκος Τζίμας
Ο Νίκος Τζίμας σαν παραγωγός έχει κάνει 56 ταινίες και 8 τηλεοπτικές σειρές μέσω της εταιρίας του Athens Films Productions.
Σαν σκηνοθέτης και παραγωγός έχει κάνει 6 ταινίες. Οι 3 αναφέρονται στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας. Όλες είχαν μεγάλη αποδοχή και τεράστια εμπορική επιτυχία. Έχει συμμετάσχει σε μεγάλα Διεθνή Φεστιβάλ, όπως των Καννών, της Μόσχας, της Θεσσαλονίκης, της Βαλένθιας κ.α. Έχει κερδίσει έξι φορές το βραβείο καλύτερης ταινίας και μια του ταινία, “Ο άνθρωπος με το Γαρύφαλλο”, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, είχε τεράστια απήχηση στο κοινό, πήρε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ της Μόσχας, το βραβείο καλύτερης ταινίας της Παγκόσμιας Ένωσης Δημοσιογράφων, το βραβείο Καλύτερης ταινίας και το βραβείο ερμηνείας Πρώτου Ανδρικού ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και βρέθηκε στην πρώτη θέση του box office των ξενόγλωσσων ταινιών στις ΗΠΑ. Η τελευταία του ταινία το “Πέταγμα του Κύκνου” είναι αγγλόφωνη συμπαραγωγή με την Αμερική, με εξαίρετους και πολύ γνωστούς Αμερικανούς, Άγγλους και Έλληνες πρωταγωνιστές. Περισσότερα...
Φιλμογραφία
Το Πέταγμα του Κύκνου (2010)
Το πέταγμα του κύκνου είναι το πέταγμα της ψυχής στην ελευθερία, στην ομορφιά, στη μαγεία της φύσης και του έρωτα. Είναι μια αναφορά σε ό,τι χάνουμε στη δίνη του σύγχρονου τρόπου ζωής, κάπου ανάμεσα στις συμπληγάδες της καριέρας και της οικονομικής επιτυχίας.
Σύνοψη
Σαν φοιτητής στο Πολυτεχνείο, ο Αλέξης είναι επαναστάτης, παθιασμένος με τη ζωή, τη φύση, τον έρωτα. Στην πορεία της ζωής του όμως, καταλήγει να γίνει ένα ακόμη “golden boy” μιας πολυεθνικής εταιρίας, ένα γρανάζι στο μηχανισμό που πολεμούσε στο παρελθόν. Έτσι, παρασυρμένος από την επιτυχία, αφήνει πίσω του αξίες, φίλους και την ίδια του την οικογένεια.
Η ζωή του παίρνει τραγική τροπή, όταν η απληστία της εταιρείας στην οποία είναι στέλεχος γίνεται η αιτία για μια μεγάλη οικολογική καταστροφή, με πολλά ανθρώπινα θύματα. Ο Αλέξης συνταράζεται, αντιδρά και γρήγορα έρχεται αντιμέτωπος με τα μεγάλα συμφέροντα. Θέλει να ξαναβρεί όλα όσα έχασε, τη ζωή του... Κι ενώ τριγύρω του εξελίσσεται ένα θρίλερ για την απόδοση ευθυνών, ο Αλέξης νοιώθει παγιδευμένος και σύντομα οδηγείται σε μια αδυσώπητη σύγκρουση.
Το πέταγμα του κύκνου είναι το πέταγμα της ψυχής στην ελευθερία, στην ομορφιά, στη μαγεία της φύσης και του έρωτα. Είναι μια αναφορά σε ό,τι χάνουμε στη δίνη του σύγχρονου τρόπου ζωής, κάπου ανάμεσα στις συμπληγάδες της καριέρας και της οικονομικής επιτυχίας.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Η ταινία ακολουθεί τους νόμους του Αριστοτέλη περί τραγωδίας. Αρχή, μέση, τέλος. Αντίθεση, σύγκρουση, ποιοτική μεταβολή, λύτρωση. Οι καταστάσεις φτάνουν στα άκρα και οι ήρωες γίνονται τραγικά σύμβολα της εποχής τους. Η σύγκρουση δεν γίνεται μεταξύ καλών και κακών αλλά μεταξύ του ήρωά μας και του συστήματος. Ο ήρωάς μας προκάλεσε τη μοίρα του με τα λάθη του, την αλαζονεία του και την ασέβειά του σε μεγάλες αξίες.
Ήθελα να κάνω μια ταινία πάνω στα κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα του σήμερα που καίνε. Μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια να βγαίνουν μεγάλα συναισθήματα, ο έρωτας, η αγάπη, οι αξίες, η φιλία, η ομορφιά της φύσης. Που όλα έχουν απαξιωθεί και χάνονται και μαζί τους χανόμαστε και εμείς.
Με βασανίζει χρόνια τώρα ένα ερώτημα.
Που πάμε;..... Και ποιος μας πάει;......
Οι κυβερνήσεις που εκλέγουμε, ή το αόρατο χέρι του πολυεθνικού κεφαλαίου, που εν ονόματι του κέρδους καταλύει κάθε νόμο και αξία, ισοπεδώνει τον άνθρωπο και καταστρέφει τη φύση;....
Πρωταγωνιστούν
James D'Arcy Alicia Witt Colm Meaney Linda Gray Tom Frederic Georgina Ryalance
και ο Larry Hagman
Γιάννης Βούρος Ιεροκλής Μιχαηλίδης Αλέξανδρος Λογοθέτης Ρένος Χαραλαμπίδης Δημήτρης Αλεξανδρής Αντώνης Αντωνίου Μπέτυ Μαγγίρα Νίκος Ψαρράς
και οι Θανάσης Βέγγος Άγγελος Αντωνόπουλος Πέτρος Φυσσούν
Μενέλαος Ντάφλος, Αλέξια Τερεζάκη, Στράτος Κανιαμός, Άλκης Παναγιωτίδης, Βασίλης Μαυρομάτης, Κωστής Μαλκότσης, Δέσποινα Μοίρου, Δημήτρης Βερύκιος, Δημήτρης Εριφιλίδης, Λύδα Μανιατάκου, Τες Σπέντζος, Βίκυ Κουμούτσου, Δημήτρης Μακαλιάς, Θέμης Πάνου, Θάνος Κοντογιώργης, Τάκης Ζαχαρόπουλος
Συντελεστές
| σκηνοθεσία/σενάριο/παραγωγή | ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΜΑΣ |
| παραγωγός | JOAN BORSTEN |
| διευθυντής φωτογραφίας | ΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ |
| μουσική | ΛΟΥΚΑΣ ΘΑΝΟΣ |
| μονταζ | ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ |
| μονταζ για ΗΠΑ | CONRAD GONZALEZ (ACE) |
| κουστούμια/σκηνικά | ΑΓΝΗ ΝΤΟΥΤΣΗ |
| casting (UK) | KATE PLANTIN |
| casting (U.S.) | VALORIE MASSALAS |
| RON DIGMAN | |
| μακιγιαζ | ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΥΡΟΥΠΟΥ |
| συμβουλοι σεναριου | ΑΝΤΡΕΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΣ |
| ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ | |
| συνεργατες σεναριου | CHRIS FALLON |
| ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΙΚΛΙΡΟΠΟΥΛΟΣ | |
| ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ | |
| ΘΑΝΟΣ ΞΗΡΟΣ |
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Τα Χρόνια της Θύελλας (1983)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Κορφιάτικο Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου 1985
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μάνος Κατράκης, Τίτος Βανδής, Χρήστος Καλαβρούζος και πλήθος ακόμα γνωστών ηθοποιών
ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιάννης Μαρκόπουλος
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Τζίμας
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο (1980)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
1ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1980
Το Ειδικό Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας 1981
Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Δημοσιογράφων στο Φεστιβάλ Μόσχας 1981
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (1981)
Πολλές Διακρίσεις και Βραβεία σε διάφορα άλλα Φεστιβάλ, όπως της Βαλένθια, της Αιγύπτου, του Σιάτλ κ.α.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Θέμα μου είναι, πως εδραιώνεται η αμερικάνικη εξουσία στην Ελλάδα, και πως κατ'επέκταση απλώθηκε η αμερικάνικη αυτοκρατορία ανά τον κόσμο. Η δίκη και η δολοφονία Μπελογιάννη είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου με σκοπό την αποσταθεροποίηση, το γκρέμισμα της κυβέρνησης Πλαστήρα και ο απόλυτος έλεγχος της χώρας, στρατιωτικός, οικονομικός και πολιτικός.
Προσπάθησα να αφηγηθώ αυτό το ιστορικό γεγονός με την απλότητα και την αμεσότητα ενός λαϊκού αφηγητή, με τρόπο ρεαλιστικό αλλά καθόλου νατουραλιστικό-φωτογραφικό. Αντίθετα η κάθε σκηνή είναι απόλυτα συνθετική, εμπεριέχει την ουσία πολλών σκηνών, έπρεπε όμως να μοιάζει μορφικά με τις σκηνές από τις οποίες δημιουργήθηκαν και να δίνει την αίσθηση του ντοκουμέντου. Πίστευα πως μόνο με αυτόν τον σκηνοθετικό τρόπο θα μπορούσα μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες που είναι μια ταινία να εξιστορήσω με σαφήνια και πληρότητα μια ολόκληρη ιστορική περίοδο και να βγουν ολοκληρομένα οι χαρακτήρες των ηρώων.
Προσπάθησα να αποφύγω κάθε σκηνοθετική επίδειξη, εφέ δεξιοτεχνίας, κλπ..., γιατί θα μείωνα την αλήθεια της ταινίας. Ήθελα ο θεατής να έχει την αίσθηση ότι πίσω από τις σκηνές δεν υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης αλλά η ίδια η ζωή, τα γεγονότα.
Κριτικές
New York Times
When the right-wing took control of Greece following the civil war, many injustices were carried out upon the populace which were only later brought to light and, sadly, most of these injustices were at the behest of the United States government. Writer/director Nikos Tzimas brilliantly chronicles one such incident in this powerful film concerning the career, arrest, and subsequent execution of popular left-wing resistance leader Nikos Beloyiannis (Phoebus Gikopoulos). Beloyiannis gained a large following for his campaign against the oppression of the people as well as his opposition to the parceling off of Greek land to foreign interests (mainly American). In response to his activities, the ruling party in charge of Greece, with the full support of its United States backers, accused Beloyiannis of treason, took him into custody for a trial with a predetermined outcome, and summarily put him to death for allegedly fomenting insurrection among a primarily illiterate populace who -- at the time -- would have been largely unaware of the government's pernicious activities without Beloyiannis' presence. A first-rate and sadly neglected depiction of a forgotten chapter of imperialist history, O Anthropos Me to Garifallo is a moving and important piece of filmmaking with a terrific cast of Greek film veterans including Alekos Alexandrakis, Petros Fyssoun, Anestis Vlachos, Stefanos Stratigos, and Manos Katrakis.
ΝΕΑ
Με ολοφάνερο σεβασμό στην ιστορική αλήθεια, ο Νίκος Τζίμας γύρισε μια γνήσια λαϊκή ταινία - με την καλύτερη του όρου έννοια… Είδα την ταινία στην Καλλιθέα. Γεμάτη η αίθουσα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας σκούπιζαν το δάκρυ για να χειροκροτήσουν. Ολοφάνερα ο σκηνοθέτης έχει πετύχει τον στόχο του. Κι αυτό, με τέτοιο ακανθώδες θέμα δεν είναι καθόλου λίγο…
ΒΡΑΔΥΝΗ
… Υπογραμμίζοντας παράλληλα τις αναμφισβήτητες σκηνοθετικές δυνατότητες του Τζίμα που τον βοηθούν να μιλάει σε μια άμεση κινηματογρφική γλώσσα που προσεγγίζει τον θεατή … Πολλοί και καλοί ηθοποιοί… άψογη η τεχνική της ταινίας και ουσιαστική η συμβολή του Μ. Θεοδωράκη.
ΑΥΓΗ
… Η ταινία του Νίκου Τζίμα υπηρετεί με συνέπεια το θέμα της, που είναι η δίκη και η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Το σενάριο, τεκμηριωμένο και πιστό στα γεγονότα, αναπαράγει τη ζοφερή επαύριο του εμφυλίου πολέμου… τη στυγνή επέμβαση των Αμερικανών στα εσωτερικά της χώρας μας και τα αποδίδει με λιτότητα και σαφήνεια, σε συνοπτικές έντονες σκηνές, που παίρνουν δυναμική διάταξη… Στο ρόλο του Μπελογιάννη ο Φοίβος Γκικόπουλος αποδείχτηκε ιδεώδης ερμηνευτής του.
ΒΗΜΑ
… «Άνθρωπο με το με το Γαρύφαλλο», ο Νίκος Τζίμας πετυχαίνει να κάνει σαφές στο κοινό του την ευσυνείδητα, ιστορικά εξακριβωμένη πιστότητα πάνω στην οποία σρηρίχθηκε και στη ζεστασιά και την συγκίνηση, με την οποία έσκυψε πάνω στο θέμα του…
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
… Είναι η τρίτη ταινία μεγάλου μήκους του Νίκου Τζίμα… και η πλήρης ή πιο ηερά χτισμένη απ' όσες έχει κάνει ως τώρα. Η μεγάλη του τύχη όταν αποφάσισε να γυρίσει αυτό το επικίνδυνο θέμα είναι ότι βρήκε έναν άνθρωπο άσχετο με τα κινηματογραφικά, τον Φοίβο Γκικόπουλο, ο οποίος δίνει στον Μπελογιάννη ένα πρόσωπο που προδιαθέτει ευνοϊκά τον θεατή γιατί είναι γεμάτο γκυκύτητα και τιμιότητα...
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο Νίκος Μπελογιάννης πάντα ζούσε ανάμεσά μας. Από προχτές, όμως πλημμύρισε κυριολεκτικά τις καρδιές των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ηλέκτρισε την αδούλωτη γενιά του Πολυτεχνείου. Αφορμή η εντιμη θαραλλέα αληθινή - και γι' αυτό θαυμάσια - ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ
… Ο Νίκος Τζίμας δεν κρύβει την ιδεολογία του πίσω από συμβολισμούς και υπονοούμενα, κι αυτό γιατί έχει μέσα σου ξεκάθαρες απόψεις… Οι ηθοποιοί είναι όλοι γνωστοί και όλοι καλοί. Πλην του πρωταγωνιστή Φοίβου Γκικόπουλου που αν και άγνωστος είναι ο καλύτερος…
ΑΥΡΙΑΝΗ
Η ταινία αυτή δεν χρειάζεται κριτική, την δικαιώνουν τα χειροκροτήματα που καλύπτουν το φινάλε της… Η ταινία του Τζίμα μας συγκλόνισε…
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
… Ο θεατής θα απολαύσει το σφιχτό και γρήγορο γύρισμα, την παθιασμένη ιστορία με όλα τα πρόσωπα που παρουσιάζονται σε μικρούς - μεγάλους ρόλους… Από τους ηθοποιούς - παίζει ολόκληρο το χου 'ζ χου του Ελληνικού κινηματογράφου - θα ήθελα να ξεχωρίσω τον Κατράκη…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
… Ο Τζίμας ακολούθησε πιστά τα ιστορικά γεγονότα δίνοντας με απλότητα αλλά και σεμνότητα, το δράμα του ήρωά του που πέφτει θύμα των Αμερικανικών σχεδιών…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Ο Νίκος Τζίμας, μας απέδειξε ότι είναι ένας προικισμένος δημιουργός από τον «Αστραπόγιαννο». Εδώ ψάχνει μια εντυπωσιακή άνοδο, καθώς φανερώνεται ένα περίτεχνος μάστορας του καθαρού κινηματογράφικού λόγου. Η ταινία από άποψη κινηματογραφική είναι άψογη. Έχει ρυθμό λαμπρό, συναπαρστική ατμόσφαιρα, ένταση, ενδιαφέρον - ενδιαφέρον…
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ένας που πάει σινεμά διαβάζοντας κριτικές…
«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» και η «έξοδος κινδύνου»
Μια βδομάδα με δθο καινούριες ελληνικές ταινίες, είναι μια εβδομάδα ξεχωριστή. Γιατί είτε καλές είτε κακές είναι αυτές οι ταινίες οι ταινίες που θα παίξουν αποφαστιστικό ρόλο στο σήμερα και - κυρίως - στο αύριο του ελληνικού κινηματογράφου. Νομίζω πως βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή του ελληνικού κινηματογράφου και πολλά θα εξαρτηθούν από τη σωστή εκτίμηση του «τώρα».
Κατά διαολική σύμπτωση η βδομάδα αυτή προσφέρει δύο «δείγματα», καλύτερα δύο «υποδείγματα». Με την «έξοδο κινδύνου» γυρίζουμε ολοταχώς πίσω στην ψευτιά, στην παραπλάνηση, στην κενολογία. Με τον «Ανθρωπο με το γαρύφαλλο» βρίσκουμε ένα από τα χαμένα σκαλοπάτια που έπρεπε από χρόνια να έχει πατήσει ο ελληνικός κινηματογράφος για τη σταθερή ανοδική του πορεία.
Τότε που έρχονταν οι ανταποκρίσεις - κριτικές από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πουθενά δε διάβασα κάτι ιδιαίτερο, που να τραβήξει την προσοχή μου, για την ταινία του Ν. Τζίμα «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Όλοι οι προβολείς είχαν στραφεί στον «Μεγαλέξαντρο» - δεν περίσσευαν φώτα για τίποτε άλλο.
Θα μπορούσε κανείς (βασισμένος στα τότε διαβάσματα) να μην παέι να δει τώρα την ταινία. Αν μάλιστα λάμβανε υπόψη του ότι μοιράστηκε το βραβείο με το «Μελόδραμα» (και έχοντας δει τι … «Μελόδραμα») θα μπορούσε κάλλιστα να σκεφτεί ότι θα ήταν κάτι σαν αυτό.
Και θα ήταν λάθος. Όχι γιατί δεν ήταν κάτι σαν το «Μεγαλέξαντρο» - δύσκολα γίνεται κάτι παρόμοιο. Αλλά γιατί θα είχε χάσει μια πάρα πολύ καλή ελληνική ταινία.
Τώρα βέβαια που άρχισε η κανονική προβολή στους κινηματογράφους, οι κριτικές που γράφτηκαν ήταν όλες επαινετικές. Φυσικά - και ευτυχώς - δεν παραληρούσαν, δεν εκστασιάζονταν, δεν έδιναν κλειδιά, δεν γράφτηκαν πάνω σε τεράστια σεντόνια. Ήταν ήρεμες, ψύχραιμες και, το σημαντικότερο λογικές. Που και που μόνο διέβλεπες μια στεναχώρια για την επιτυχία της ταινίας ή μια προσεκτικά κρυμμένη αποδοκιμασία.
Ο κριτικός με τα κλειδιά, τελειώνει την επαινετική κριτική του, με μια φράση … κλειδί: «… Βέβαια θα μπορούσαν να υπάρχουν λιγότερα λόγια, λιγότερες επεξηγήσεις. Μα αυτό θα ήταν ένας άλλος κινηματογράφος, αφαιρετικός, που ο Τζίμας δεν το θέλησε. Δικαίωμά του».
Καλοσύνη βέβαια του κριτικού που δίνει αυτό το δικαίωμα στον σκηνοθέτη. Θα περίμενες όμως από έναν άνθρωπο που έχει δει τουλάχιστον χιλιάδες ταινίες να μην κάνει το λάθος να μπερδεύει την «αφαίρεση» με τα λιγότερα λόγια, τις λιγότερες ή τις περισσότερες επεξηγήσεις.
Η αφαίρεση είναι περιεχόμενο, δεν είναι τρόπος. Είναι συμπύκνωση ουσίας, δεν είναι μέθοδος. Με άδειο κεφάλι ή με συγχισμένο μυαλό μπορείς να μη λες επί ώρες τίποτα - για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχεις τίποτα να πεις ή γιατί το κομφούζιο είναι τόσο που δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη.
Η ταινία του Τζίμα έχει, κατά τη γνώμη μου, ένα μεγάλο προσόν: ςίναι περισσότερο φιλόδοξη απ' ό,τι είναι ο ίδιος ο δημιουργός της. Το αποτέλεσμα είναι πιο ουσιαστικό απ΄όλες τις δηλώσεις που θα μπορούσε να κάνεις ο σκηνοθέτης, τοποθετώντας, εξηγώντας, διευκρινίζοντας τις προθέσεις του. Και το μεγαλύτερο επίτευγμα: η ταινία πια δεν του ανήκει. Μόνη της χωρίς αυτόν, επικοινωνεί κατά θαυμαστό τρόπο τρόπο, με το ανώνυμο κοινό για το οποίο φτιάχτηκε.
> Μιλάει για τα «αμίλητα». Ακριβώς γιατί ποτέ δεν μιλήθηκαν καθαρά. Τριάντα χρόνια μισόλογα και σιωπής απομυθοποίηση. Τον αγωνιστή δεν τον βρίσκουμ κυνηγοί μέσα στα χιόνια! Πρέπει να τονν βρει ζωντανό η μνήμη μας (ή η άγνοιά μας) μέσα στον αγώνα, μέσα στην ώρα του και μέσα στον πραγματικό του χώρο. Όλα τα άλλα - τούτη τη στιγμή - είναι αποπροσανατολισμός και κάκιστη προσφορά υπηρεσιών.
«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» θα μπορούσε σε μερικές λεπτομέρειές της - να ήταν καλύτερη ταινία από ο,τι είναι. Θα μπορούσε όμως να ήταν και χειρότερη ή κάκιστη. Είναι απλώς μια πολύ καλή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, με λίγα λάθη, και απίστευτα προτερήματα. Και είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας μικρός προσανατολισμός προς τη σωστή κατεύθυνση, για την κινηματογραφία μας.
Ακριβώς αυτό που δεν είναι η «Έξοδος κινδύνου». Ένα απόλυτα και ολοκληρωτικά ανοικτό γιλμ - και τα ηχηρά χάχανα των θεατών στις «δραμτικές» στιγμές αποδεικύνουν του λόγου το ασφαλές. Με ένα παμπάλαιο εισιτήριο, προσπαθεί ο Νίκος Φώσκολος, να ξαναμπεί στον κινηματογράφο. Πάντα τον δούλεψε με ψεύτικα λόγια και με ψεύτικη «ιδεολογία».
Με ψεύτικη μέθοδο και με ανεκδοτολογικές εκπλήξεις. Σα να μη συνέβη τίποτα στο μεταξύ, ξαναρρίχνει βόλια με ντοματόζουμο απο περίστροφα αστυνομικών και - η ανανέωση! - αστυνομικίνων. Η κατάντια - η απροσδόκητη κατάντια - ενός πεθαμένου κινηματογράφου που θέλει να ξαναζωντανέψει με όλη τη μυρωδιά της σήψης και του νεκροταφείου.
Ευτυχώς η μυρωδιά είναι πολύ έντονη και κανένα δεν ξεγελάει. Κίνδυνος απ' τη μεριά του για τον ελληνικό κινηματογράφο δεν υπάρχει.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Αλέκος Αλεξανδράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Κώστας Καζάκος, Μάνος Κατράκης, Πέτρος Φυσσούν, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Αρζόγλου, Βαγγέλης Καζάν και 100 ακόμη γνωστοί ηθοποιοί με τον εξαιρετικό Φοίβο Γκικόπουλο
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίκης Θεοδωράκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Τζίμας
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Ο Αστραπόγιαννος (1970)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
1ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1970
1ο Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1970
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Νίκος Κούρκουλος, Ν. Τριανταφυλλίδη, Νίκος Γαλανός, Γιάννης Αργύρης, Ελένη Ζαφειρίου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίμη Πλέσσας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Τζίμας
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Ο Τάφος των Εραστών (1967)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Συμμετοχή στο Παράλληλο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών 1968
διακόπηκε το φεστιβάλ λόγω απεργιών του Μαΐου 1968
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Νίκη Τριανταφυλλίδη, Γιώργος Σήφης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Χρήστος Λεοντής
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Τζίμας
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Οι Νέοι Θέλουν να Ζήσουν (1964)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας 1965
Εύφυμος Μνεία Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας 1965
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Φαίδων Γεωργίτσης, Χατζηγεωργίου Σύλβια,Αλεξάνδρα Λαδικού, Μπέτυ Αρβανίτη
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίκης Θεοδωράκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Τζίμας
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Το Κοριτσάκι με το Ραδιόφωνο (1963)
Μικρού Μήκους
Κριτικές
ΑΘΗΝΑΪΚΗ
Ευχαρίστηση της βραδιάς, ήταν και η ελληνική ταινία μικρού μήκους «Το Κοριτσάκι με το Ραδιόφωνο», μια χαριτωμένη δουλειά του Νίκου Τζίμα που δείχνει ότι ο καινούριος σκηνοθέτης θα πάει μακριά.
ΝΙΚΗ
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η μικρή ταινία του Νίκου Τζίμα «Το Κοριτσάκι με το Ραδιόφωνο». Γεμάτο αλήθεια, συγκίνηση ανθρωπιά εκφράζει τα όνειρα ενός φτωχού μικρού κοριτσιού, που αγαπά πολύ τη μουσική και το χορό, ενώ η φτώχεια του σπιτιού δεν του επιτρέπει ούτε καν να αποκτήσει ένα ραδιόφωνο. Το έργο αναπτύσσεται απέριττα, με καθαρά κινηματογραφικό τρόπο, με εμπνευσμένη επιλογή μέσων και με ευρηματικότητα.
ΑΥΓΗ
Με πολύ ευαισθησία ο νεαρός σκηνοθέτης Νίκος Τζίμας αντιμεντώπισε το θέμα του, το μικρό αυτό ντοκυμαντερ άγγιξε τους θεατές και χειροκροτήθηκε με ειλικρίνεια.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ
Το ντοκυμαντέρ «Το Κοριτσάκι με το Ραδιόφωνο», ξεκινά από την αγάπη του σκηνοθέτη για τον απλό, φτωχό άνθρωπο και τα όνειρά του. «Το Κοριτσάκι με το Ραδιόφωνο» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία μικρού μήκους.
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Για αυτές τις Ηρωίδες - Ελληνίδες Αγρότισσες (1961)
Μικρού Μήκους
Μια ταινία για τους αγώνες και τη σκληρή ζωή της ελληνίδας αγρότισσας την εποχή εκείνη.
Επιστροφή στη φιλμογραφία
Βιογραφικό
Ο Νίκος Τζίμας γεννήθηκε στο Ζάλογγο, στη νοτιοδυτική Ήπειρο. Η Ήπειρος είναι μία επαρχία υπερβολικής ομορφιάς παρ'ότι είναι η φτωχότερη επαρχία της Ελλάδας. Μέχρι την προσάρτηση των δέκα νέων μελών στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Απρίλιο του 2003, ήταν η φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ιστορία της Ηπείρου είναι γεμάτη με τις ιστορίες ανδρών και γυναικών των οποίων η ανεξαρτησία και το σθένος βοήθησαν στην δημιουργία του Έλληνικού κράτους. Το 1821 οι Σουλιώτισσες, χορεύοντας το χορό του Ζαλόγγου, προτίμησαν να πέσουν στο γκρεμό με τα παιδιά τους στα χέρια, παρά να παραδοθούν στις Οθωμανικές δυνάμεις. Οι Σουλιώτες ταξίδεψαν σε άλλες χώρες έτσι ώστε να μπορέσουν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν μεγάλες περιουσίες και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έγιναν οι κυριώτεροι ευεργέτες του σύγχρονου κράτους. Το Ολυμπιακό Στάδιο, το Πανεπιστήμιο και η Βιβλιοθήκη, το Ζάππειο και οι Κήποι του, όλα αυτά δημιουργήθηκαν από Ηπειρώτες.
Μεγαλώνοντας σε ένα μικρό χωριό, τέταρτο παιδί μίας οικογένειας με 5 παιδιά, ο Νίκος Τζίμας έμαθε την ιστορία των προγόνων του και όλες του οι ταινίες είτε γυρίστηκαν στην Ήπειρο, είτε έχουν τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνης της περιοχής. Αφού τελείωσε το σχολείο, πήγε στην Αθήνα, έχοντας σαν όνειρο να φοιτήσει στην σχολή κινηματογράφου. Δούλεψε διαδοχικά σε πολλές δουλειές, όχι μόνο για να συντηρίσει τον εαυτό του, αλλά και τις 2 αδερφές του. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του και με την υποστήριξη της οικογένειάς του, έγινε σκηνοθέτης.
Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους με τίτλο Για αυτές τις ηρωίδες
γυρίστηκε στο χωριό του και αντικατόπτριζε την σκληρή ζωή των γυναικών στα χωριά. Γυναίκες σαν την μητέρα του, που παρ'όλη τη φτώχεια τους, κατάφερναν να κρατάνε τα σπίτια τους αψεγάδιαστα, τους κήπους τους γεμάτους λουλούδια και την οικογένεια χορτάτη από το τίποτα. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Καλυτέρας Ταινίας Μικρού Μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η δεύτερή του ταινία, Το Κορίτσι με το Ράδιο
κέρδισε επίσης το Βραβείο Καλυτέρας Ταινίας Μικρού Μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Οι Νέοι Θέλουν Να Ζήσουν
ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Νίκου Τζίμα. Η ιστορία ενός ηπειρώτη που έρχεται στην Αθήνα ελπίζοντας να μπει στο Πανεπιστήμιο και να γίνει μαθηματικός. Έρχεται αντιμέτωπος με την ανεργία και την ανωνυμία της πόλης. Συναντάει μία κοπέλα, την ερωτεύεται όμως αναγκάζεται να εγκαταλείψει και αυτήν και τα όνειρά του για να μεταναστεύσει στην Γερμανία και να γίνει εργάτης.
Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας και βραβεύθηκε για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη. Στην Ελλάδα η ταινία απαγορεύτηκε από την Χούντα εξαιτίας της μουσικής της από τον Μίκη Θεοδωράκη που φυλακίστηκε και εξορίστηκε από την δικτατορία.
Ο Τάφος των Εραστών
ήταν ένα παθιασμένο ερωτικό τρίγωνο που έλαβε χώρα σε ένα μικρό ηπειρώτικο χωριό. Ήταν η ελληνική συμμετοχή στο φεστιβάλ των Καννών που όμως ακυρώθηκε εκείνη τη χρονιά λόγω των φοιτητικών διαδηλώσεων που ταρακούνησαν τη Γαλλία. Στην Ελλάδα εν τω μεταξύ, η ταινία απαγορεύτηκε. Ο Νίκος Τζίμας συνελήφθει από τη Χούντα, τέθηκε υπό κράτηση και στη συνέχεια βασανίστηκε. Είχε καταδικαστεί σε 5 χρόνια φυλάκισης, όμως αφέθηκε ύστερα από 6 μήνες με τη γενική αμνηστία.
Η ειρωνία είναι ότι η ταινία διανεμήθηκε σε όλο τον κόσμο και τα χρήματα που έλαβε του επέτρεψαν να γυρίσει την επόμενή του ταινία Αστραπόγιαννος
. Εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια των αγροτικών επαναστάσεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα το 1912. Έγινε εμπορική επιτυχία στην Ελλάδα και διανεμήθηκε και αυτή σε όλο τον κόσμο. Πήρε βραβείο Καλυτέρας Ταινίας, Αρτιοτέρας Παραγωγής και Πρώτου Ανδρικού Ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η επανεγκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα επέτρεψε στον Νίκο Τζίμα να σκηνοθετήσει το Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο
. Το 1950 πρωθυπουργός της ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας, ήρωας και των δύο παγκοσμίων πολέμων, ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος με το καθήκον να ενώσει μία χώρα διαμελισμένη από τον σκληρό εμφύλιο πόλεμο. Ήταν η αρχή του Ψυχρού Πολέμου και ο ΜακΚαρθισμός μαινόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η CIA εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ως η πραγματική δύναμη της χώρας, έχοντας στην δούλεψή της πολιτικούς και αξιωματικούς του στρατού.
Ο Πλαστήρας, θέλοντας να εξυγειάνει το Έθνος άρχισε να ανακαλεί τις διαταγές εκτέλεσης για κάποιους πρώην κομμουνιστές. Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν ένας ιδεαλιστής που διώχθηκε από τον Κομμουνιστικό κόμμα λόγω εσφαλμένων πεποιθήσεων
. Ο πρωθυπουργός κίνησε τις διαδικασίες απονομής χάρητος για τον Μπελογιάννη. Μία μυστική στρατιωτική δίκη έλαβε χώρα στις 4 το πρωί, με πρόεδρο τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος θα γινόταν και ένας από τους αρχηγούς της Χούντας. Ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Ο Πρωθυπουργός έμαθε για τον θάνατό του το επόμενο πρωί. Μετά από κάποιους μήνες η κυβέρνηση του έπεσε.
Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο
κέρδισε το Μέγα Ειδικό Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας και το βραβείο Καλυτέρας Ταινίας FIPRESI. Επίσης κέρδισε το βραβείο Καλυτέρας Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ταινία έκανε ρεκόρ εισπράξεων και διανεμήθηκε σε όλο τον κόσμο.
Τα Χρόνια της Θύελλας
είναι η ιστορία ενός Ελληνοαμερικάνου καθηγητή που επιστρέφει στο χωριό του στην Ήπειρο στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και βρέθηκε ανάμεσα στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλλιο. Κέρδισε το βραβείο Καλυτέρας Ταινίας στο Φεστιβάλ της Βαλένθιας και το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας. Και αυτή η ταινία διανεμήθηκε διεθνώς.
Η διεθνής κοινότητα κινηματογράφου αγκάλιασε τις ταινίες του Νίκου Τζίμα και έγιναν προτάσεις για συμπαραγωγές με Ιταλούς και Άγγλους παραγωγούς πράγμα το οποίο οδήγησε τον Έλληνα σκηνοθέτη να δουλέψει με ταλέντα όπως η Τζούλι Κρίστι, η Φλόριντα Μπολκάν, και ο Τζιάν Μαρία Βολοντέ. Δυστυχώς όμως η Χούντα, αφαιρώντας το διαβατήριο από τον Ν. Τζίμα, απέτρεψε την συνεργασία με τις δύο αυτές μεγάλες ηθοποιούς. Ο Βολοντέ είχε υπογράψει συμβόλαιο για να πρωταγωνιστήσει στο Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο
όμως εισήχθει επειγώντως στο νοσοκομείο για εγχείρηση στον πνεύμονα, μετά από ολιγοήμερα γυρίσματα.
Με το Πέταγμα του Κύκνου
ο Νίκος Τζίμας επιστρέφει στην πατρίδα του την Ήπειρο όπου η ασυλλόγιστη εξέλιξη οδηγεί σε μία περιβαλλοντολογική καταστροφή. Ο Τζίμας γνωρίζει ότι η γεννέτειρά του είναι τόπος φτωχός και ότι εξέλιξη και ανάπτυξη σημαίνουν θέσεις εργασίας, όμως πιστεύει ότι η εξέλιξη που σέβεται τη φύση είναι αυτή που θα φέρει αποτελέσματα που δεν θα καταποντιστούν σε μία καταιγίδα. Ο Νίκος Τζίμας ξεπέρασε τις καταιγίδες της Δικατορίας και της φτώχιας και πιστεύει ότι μία ταινία τοποθετημένη στην ιδιαίτερή του πατρίδα θα μπορέσει να αγγίξει τους ανθρώπους όλου του κόσμου.